Van Hué naar Dong Hoi

Temperatuur: 25 graden 

Weer vroeg op, want we hebben een flinke rit voor de boeg van zo'n 270 km en onderweg nog allerlei stops met bezienswaardigheden. Om te beginnen de Minh Mang Tombe, een grote opzet van gebouwen voor de grote keizer Minh Mang en zijn gevolg. Een dergelijke Tombe is hier dus voor elke keizer die ooit geweest is en na overlijden wordt alles in alle eer onderhouden en openbaar. Het heeft allemaal wel wat, zoveel verering. Wij kennen dat niet, maar het levert wel vaak de mooiste verhalen op. Soms om hartelijk te lachen, maar ook verhalen waar mensen hun hele leven aan ophangen... heel apart.

Hup weer in de bus en op weg naar de Demilitarized Zone, het grendsgebied tussen Noord- en Zuid-Vietnam. Even rondgekeken, maar hier valt verder weinig over te vertellen. 

Dus op weg naar de Vinh Moc tunnels en eerlijk is eerlijk, hier zit ik al de hele reis een beetje tegenaan te hikken. Ga ik er wel of niet in...ik twijfel bij aankomst eigenlijk nog steeds, maar Levin en een paar groepsgenoten weten me over te halen. Na een leuk inleidend verhaal van een Vietnamese gaan we op weg. Deze tunnels zijn niet zoals de bekende Ci Chu-tunnels in het Zuiden bedoelt om vanuit te vechten, maar deze zijn gemaakt voor gezinnen om in te schuilen. Hier hebben gezinnen maar liefst 6 jaar in gewoond, je kunt je er helemaal niks bij voorstellen en boven hen werden de bommen gedropt. En zeker niet nadat ik erin ben geweest... De eerste minuten heb ik me echt moeten vermannen om niet in paniek te raken, zo eng vond ik het. Maar op een gegeven moment realiseer je je dat hier mensen dus 6 jaar in hebben geleefd, dan verman je je en ga je je vooral niet aanstellen. Maar ik was blij dat ik er na 20 minuten uit was, dat moet ik gewoon toegeven. Maar Levin vond me een held, haha, dus ik was ook wel een beetje trots op mezelf.

Na nog ruim een uur in de bus komen we aan bij het hotel, hier blijven we 2 nachten.

En weer op naar morgen, groetjes!!

Levin en Sabine